Het boek

Elly Campioni (1907-1985) kreeg begin jaren zeventig terugkerende nachtmerries over haar kamptijd in Nederlands-Indië, die in wezen steeds hetzelfde waren:

“Ik ben onder een massa mensen, zoek naar m’n laatste bezittingen of naar een van de drie kinderen. Ben al mijn geld kwijt. Moet weer een nieuwe ligplaats in een barak vinden. Die altijd dan slechter is. Tracht eten te vinden voor de kinderen. Kan het nooit vinden of ben te laat. Zo nu en dan krijg ik de schrik: moet ik nu opeens dit alles gaan organiseren? Ik ben daar te moe voor.”

Op doktersadvies besloot ze haar oorlogsherinneringen op te schrijven. Het werkte en verloste haar van de akelige dromen. Maar het manuscript verdween in een kast, en bleef daar.

Tachtig jaar na het begin van haar Japanse internering kan Nederland eindelijk kennisnemen van dit relaas.